علیم یارمحمدی کاندیدا اتحاد زاهدان -یا همان ائتلاف سبز سال های قبل- به عنوان نفر اول انتخابات در زاهدان به مجلس شورای اسلامی راه یافت.

به گزارش عصرهامون به نقل از زاهدان پرس، در این میان همانند دوره های قبل نیز کاندیدا دوم این ائتلاف – عزیزیان- یکبار دیگر از راه یابی به مجلس بازماند.
اتحاد زاهدان یا همان ائتلاف سبز ترکیبی از از کاندیداهای مورد تایید مولوی عبدالحمید و صدالبته کاندیدا مورد تایید توهما اصلاح طلبان و بازهم جناب مولوی عبدالحمید است.
در یک نگاه کلی کاندیدا دوم اتحاد زاهدان هم باید حتما از فیلتر شورای مشورتی مولوی عبدالحمید بگذرد و به همین دلیل در هر انتخابات جناب مولوی عبدالحمید و همفکرانش با دو کاندیدا در اصل پا به عرصه انتخابات می گذارند.
اما در این میان چند سوال اساسی وجود دارد؛ آیا ائتلاف سبز یا همان نام جدیدش اتحاد زاهدان اینبار موفق تر از قبل بود؟ در یک نگاه اجمالی و ظاهری می توان گفت که این اتحاد توانست نفر اول پیروز در انتخابات زاهدان باشد و نفر دوم آنها نیز با فاصله تنها چند هزار نتوانست به مجلس راه پیدا کند. این در حالی بود که در دوره های قبل نفر اول این اتحاد همواره دوم میشده و نفر دوم این ائتلاف نیز با فاصله چندین هزار رای در جایگاه سوم قرار می گرفته است. به همین دلیل در نگاه اول می توان گفت که این اتحاد و ائتلاف امسال موفق تر عمل کرده است.
با این وجود با کمی کنکاش و لایه برداری می توان به جوابی متضاد با این موفقیت رسید که این پاسخ منفی را به شرح ذیل می توان بیان کرد:
الف: در دوره قبل دکتر شهریاری با کسب ۱۱۰ هزار رای ضمن شکستن یک رکورد در فضای دو قطبی زاهدان آرای تاریخی بدست اورد. این در حالیست که علیم یارمحمدی امسال کمتر از ۱۰۰ هزار رای آورده است. همچنان می توان که کاندیدا پیروز اتحاد زاهدان یک رای حداکثری بدست نیاورده است.
ب: آرای دکتر شهریاری در این دوره با کاهش مواجه بود که دلایل ذیل را می توان برای ان بیان کرد:

• انتخاب برای چهارمین دوره مجلس همواره بسیاری از کاندیداها را با مشکل طبیعی روبه رو خواهد کرد. به طور طبیعی سبد نمایندگانی که چندین دوره به مجلس راه پیدا می کنند عموما با کاهش روبه رو می شود. به لحاظ روانشانسی اجتماعی نیز این موضوع کاملا مورد تایید است که سبد طرفدارن یک کاندیدا در طول زمان با کاهش انگیزه برای رای دادن مجدد مواجه می شوند . برای این موضوع می توان چندین مثال برای نمایندگان چند دوره مجلس در کلان شهرهای کشور نام برد.
  یکی از علل کاهش انگیزه برای رای دادن به یک کاندیدا با سابقه چند دوره در مجلس شورای اسلامی عدم قانع شدن افکار عمومی از کارنامه عملکرد چند دوره نمایندگی است. می توان گفت تیم تبلیغاتی دکتر شهریاری نتوانست از کارنامه عملکرد دکتر شهریاری به نحو کامل و هوشمند دفاع کند. به همین دلیل بخش های از جامعه پاسخ قانع کننده و گاه دقیق برای این سوال که دکتر شهریاری در این دوازده سال چه کرده؟ نیافتند! – در اینجا این نکته قابل تامل است که بسیاری از متخصصینی که با شرح وظایف نمایندگان مجلس آشنایی دارند از کارنامه دکتر شهریاری دفاع می کنند ولی باید این توضیح را اضافه کرد که قانع کردن افکار عمومی موضوع متفاوتی است و میان واقعیت و آنچه باید افکار عمومی بداند فاصله است- یک موضوع دیگر نیز به لحاظ روانشانی اجتماعی قابل مطالعه است که فردی که چندین دوره به مجلس راه یافته گرچه کارآمدی وی حتی در افکار عمومی مورد تایید باشد ولی بازهم بخش های از جامعه به خصوص در جرگه خواص سیاسی و بعضا در قشرهای تحول خواه جامعه خواستار روبه رو شدن با یک نماینده جدید هستند.
  دکتر شهریاری در این دوره از انتخابات عملا با چهار رقیب انتخاباتی مبارزه می کرد. بدین ترتیب آقایان یارمجمدی، عزیزیان، میر و مالکی علاوه بر رقیب بودن از منتقدین سرسخت دکتر شهریاری محسوب می شدند. هر کدام از این منتقدین این فرصت را داشته اند که با نقد عملکرد دکتر شهریاری از سبد آرای وی بکاهند. البته در این میان بیش از همه دکتر عزیزیان، دکتر میر و دکتر مالکی توانستند از سبد رای دکتر شهریاری بکاهند. زیرا عزیزیان به عنوان یک اصلاح طلب غیر سیستانی و مالکی نیز به عنوان یک چهره بومی و قدرتمند سیاسی و البته منتقد برخی سیاست های دکتر شهریاری و همچنین مورد حمایت اصلاح طلبان مستقل و نهایتا دکتر سلطان میر نیز به عنوان یک چهره جدید بومی مستقیم و غیر مستقیم سبد دکتر شهریاری را مورد هدف قرار داده بودند. این نکته را نیز نباید فراموش کرد که شهریاری با سه قطب سیاسی پدران معنوی اتحاد زاهدان، اصلاح طلبان و اصلاح طلبان مستقل نیز در حال مقابله و مبارزه بود. اطلاع از همین فضا کفایت می کند که برنده شدن در این دوره از انتخابات چه برد بزرگ و محکمی محسوب می شود.
  امسال میزان مشارکت در انتخابات در زاهدان پایین تر بود. ضمن اینکه میزان این مشارکت در تشییع به نسبت اهل سنت در مرکز سیستان و بلوچستان کم تر بوده است. زیرا با توجه به قالب شدن فضای مذهبی از طرف پدران معنوی اتحاد زاهدان طبیعی است که مردم شریف اهل سنت در انتخابات میزان مشارکت شان بالاتر خواهد رفت. چنانچه در جریان تشییع این فضا به مراتب کم تر است زیرا مرجعیت مذهبی در زاهدان هیچگاه به صورت یک طرفه و کاملا با نگاه مذهبی وارد صحنه انتخابات نمی شود. به همین دلیل در حالیکه پدران معنوی اتحاد زاهدان علنا کاندیدا معرفی کردند در طرف مقابل حوزه علمیه های تشییع در زاهدان هیچ بیاینه یا دفاع رسمی از هیچ از کدام کاندیداها صادر نکردند. در این میان حضرت آیت الله سلیمانی نیز – البته کاملا به درستی در جایگاه نمایندگی مقام معظم رهبری در استان- تنها به مشارکت مردم را دعوت کرد و این دعوت تنها به صورت تشویقی بود و نه تحریک پررنگ مذهبی و اعتقادی به نحوی که فضا را دو قطبی کند. از سوی دیگر عدم موفقیت های اقتصادی دولت سبب کاهش مشارکت در کلان شهری مانند زاهدان که طبقه متوسط شهری در ان بزرگ و قوی است شده بود. بدین ترتیب این کاهش مشارکت در طبقه متوسط شهری – در جریان شیعه- بیش از آنکه یارمحمدی و عزیزیان را تهدید کند دکتر شهریاری و دکتر مالکی را با کاهش سبد رای مواجه کرد. یک نکته دیگر را نیز باید اضافه کرد که امسال انتخابات در سیستان به شدت تقابل طایفه ای شده بود و برخی از مردم طوایف مختلف سیستانی عملا به سیستان رفتند و به جای زاهدان در زابل رای دادند! این مسئله خود به خود آرای کاندیداهای مانند دکتر مالکی و شهریاری را تحت تاثیر قرار داد.
  به اذعان فعالین سیاسی این دوره از انتخابات دکتر شهریاری به عنوان تنها کاندیدای رسمی ائتلاف اصولگرایان در زاهدان با تخریب سازماندهی شده و بی سابقه ای روبه رو بود. پخش هزاران شبنامه و ده ها دیوار نویسی تخریبی در شهر زاهدان تنها بخشی از این تخریب ها محسوب می شود. به همین اینها کانال های متعدد تلگرامی و شبکه های مختلف اجتماعی که گاه با صراحت با تابلو رقیبان شهریاری وی را تخریب می کردند نیز سبب فضای غبار آلود برای انتخابات شده بود. – البته درباره این تخریب های سازمان دهی شده و جریانات پشت پرده آن در جای دیگر باید مفصل تر به آن بپردازیم- در هر صورت هجم وسیعی از تخریب ها سبب کاهش مشارکت و از سوی دیگر تخریب سبد رای دکتر شهریاری شد.
  با ترسیم چنین فضایی می توان گفت که آرای دکتر شهریاری یک آرای بسیار محکم و پایداری بود که با وجود رقبای سرسخت و تخریب های گسترده یکبار دیگر در رده پیروز قرار گرفت. از سوی دیگر دکتر شهریاری در فضایی دوباره انتخاب شد که آرای پررنگ مذهبی – به معنای فتوایی – او را حمایت نمی کرد و در فضایی بسیار نزدیک تر به قواعد دموکراسی وارد مجلس شد. این در حالیست که برخی رقیبان وی با پشتوانه تشویق مذهبی حمایت می شدند. همچنانکه در یکی از فیلم های منتشر شده مولوی … نماینده پدران معنوی اتحاد زاهدان به صراحت از واجب بودن رای به هر دون نفر اتحاد زاهدان سخن می گوید!!! به همین دلیل شهریاری یکی از اصیل ترین آرا بر اساس قواعد مردم سالاری حقیقی را دارد و آرای وی با برخی رقبایش از این منظر قابل قیاس نیست. البته این نکته را نیز باید گفت که در ساعت اولیه شنبه پس از انتخابات که با اطلاع رسانی ضعیف و قابل تامل ستاد اجرایی انتخابات در زاهدان بیش از نیمی از مردم زاهدان احساس کردند که نماینده ای در مجلس ندارند. مجموع آرای دکتر میر، شهریاری و مالکی که بیش نیمی از سبد رای زاهدان را تشکیل می دهد. بنابراین پس از اعلام پیروزی دکتر شهریاری در انتخابات همه این بیش از نیمی که به دکتر میر، مالکی و دکتر شهریاری رای داده بودند، احساس کردند که نماینده ای در مجلس دارند. زیرا بیش از ۸۵ درصد افرادی که به این سه نفر رای داده اند به صورت طبیعی به یارمحمدی و عزیزیان رای نداده اند همانطور که خلاف این جهت نیز صدق می کند یعنی بیش از ۸۵ درصد افرادی که به عزیزیان و یارمحمدی رای داده اند در عوض به این سه نفر رای نداده اند. بنابراین گرچه آرای دکتر شهریاری به نسبت دوره قبل با کاهش مواجه شده اما پس از اعلام نتیجه انتخابات، سبد محبوبیت او به یکبار افزایش پیدا کرد. در اینباره در روزهای آتی بیشتر سخن گفته خواهد شد ولی اهل فن موضوع را با کمترین اشاره فهمیده اند!