از سقایی در جبهه تا همدمی دانش آموزان با گلوله و خمپاره

به گزارش سرویس ایثار و شهادت عصر هامون، کاظم ادیب در گفتگو با خط اول به بیان خاطرات دانش آموزان شهیدش می پردازد و می گوید :در عملیات کربلای یک شرکت داشتم در سال ۱۳۶۵ با دو اتوبوس از دانش آموزان بسیجی از دبیرستانهای زاهدان عازم جبهه ی جنگ شدیم در دبیرستان امام خمینی طی یک سخنرانی که در صبحگاه داشتم خطاب به دانش آموزان گفتم :هم اکنون جبهه به ما نیاز دارد که با گفتن این جمله عده زیادی از دانش آموزان با اشتیاق فراوان آماده برای رفتن به جبهه شدند و من به همراه دانش آموزانم بعد از چند روز به جبهه اعزام شدیم.
وی ادامه داد :خاطرات بسیاری در این سفر از دانش آموزانم برایم تداعی شد که هیچگاه از یادم نمی رود دانش آموزانی که با گذاشتن خاطرات خوبی از خود بجای گذاشتند و به شهادت رسیدند.
ادیب می گوید :دانش آموزی داشتم در سال سوم دبیرستان بنام محمد رضا دشتی در جبهه سقایی می کرد و این را جزو افتخارات خود می دانست و بقیه بسیجیان به شوخی و کنایه به او می گفتن شاگرد آب بیار ولی نمیدانستند که او به چه مقام والایی خواهد رسید این فرد با کمال خلوص در خدمت بسیجیان بود صوت خوشی در قرآن خواندن داشت با توجه به اینکه سن و سال بالایی نداشت اما از یک متانت و ابهت خاصی برخوردار بود وی در یکی دو عملیات بعد مجروح و بدست عراقی ها افتاد و در عراق به شهادت رسید سالها بعد پیکر مطهرش را به ایران منتقل شد و در اردوگاه فاطمه الزهرا زاهدان مهمان عده زیادی از بسیجیان شده بود او الگو ی سازنده ای برای سایر بسیجیان شد.
حسین مسافر هم یکی دیگر از دانش آموزانم بود فردی بود که مدرسه را بخاطر جنگ رها کرد چند سال قبل از شهادتش دوستانش به او شهید می گفتن چرا که بارقه شهادت از چشمانش مشخص بود .
این دانش آموزان گویی همدم گلوله و خمپاره شده بودند خوردن و آشامیدن در منطقه زیر گلوله ها به مثال جای امنی برای آنها بود و راحت به این مسائل می پرداختند در حالی که دیگران گاهی از ترس و وحشت آب دهانشان را هم نمی توانستند قورت دهند ولی برای این شهدا جنگ یک امر عادی شده بود.
انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdcexp8n.jh8owi9bbj.html